همان طور که قبلا خوانديم،امپدوکلس چنين آموزش مي داد که تمام مواد از چهار عنصر خاک،آتش،آب وهوا تشکيل مي شوند.بر اساس  نظريه او،اينها عناصر بنيادي تقسيم نا پذيردر هر ماده اي بوده اند.هنگامي که کيمياگران باعنصر  خاک به کار وآزمايش پرداختند ،به زودي دريافتند که خاک برخلاف ادعاهاي امپدوکلس بازهم به مواد ساده تري قابل تجزيه است.بنابراين خاک نمي توانست  يک عنصر مجرد يا به عبارت ديگر يک ماده ي بنيادي  غير قابل تجزيه باشد.اما کيمياگران کشف کردند،که برخي مواد،مثلا تقريبا تمام فلز هاي شناخته شده را،ديگر نمي تواند به مواد ساده تري تجزيه کند.فلز هايي که کيمياگران در آن زمان با آنها آشنايي داشتند عبارت بودند از طلا،نقره،مس،آهن،سرب،روي يا قلع ،جيوه يا سيماب،آنتيموان،گوگرد،آرسنيک،فسفروکربن.هفت عنصر اول يعني فلرهاي طلا،نقره،مس،آهن،سرب،روي وجيوه از دوران باستان شنخته شده بودند.عنصر هاي آرسنيک و آنتيموان در قرون وسطي کشف شدند.در سده ي هجدهم ميلادي ،يعني دوراني که شيمي به آهستگي تبديل به علمي مستقل شد،شيميدان ها شروع به کشف عناصر شيميايي جديدي کردند.در نهايت ،۹۲ عنصر در ماده هاي  بنيادي خاک وهوا شناسايي شدند.از اين ۹۲ عنصر طبيعي ،تحت شرايت طبيعي  يازده عنصر گازي شکل (آرگون ،کلر،فلئور،هليوم،کريپتون ،نئون،رادون،اکسيژن،ازت،هيدروژن وزنون)دو عنصر مايع(برم وجيوه)وبقيه جامد اند.در ده هاي اخير فيزيک دانها ۱۸ عنصر شيميايي جديد را به طور مصنوعي ايجاد کردند،به طوري که امروزه ۱۰۹ عنصر شيميايي وجود دارد.